A strange empty feeling.

Waarschijnlijk heb jij het ook wel al eens gevoeld. Misschien ook niet. Dat gevoel van leegte. Ookal zijn er honderden mensen rond je. Alsof dat je er helemaal alleen voor staat. Het kan opeens op je opkomen zonder enige reden. Net als een mes in je hart. Je nutteloos voelen, je onbelangerijk vinden, het gevoel hebben dat je alles oké moet vinden, dat je geen mening mag hebben. Dat ze jou niet nodig hebben, dat niemand jou nodig heeft. Dat gevoel komt vaak bij me op, jammer genoeg. Ik kan dan opeens heel erg emotioneel worden en uit het niks huilen of ik kan ook heel kwaad worden, zonder enige reden ga ik opeens heel erg slecht gezind zijn. Het kan je hele dag stuk maken. Ik heb ook al een tijdje niet op mijn blog geschreven omdat niet veel mensen reageren en ik begin het nutteloos te vinden want ik heb niet het gevoel dat ik iemand help. Maar vandaag schrijf ik weer, omdat ik het nodig heb en heel misschien, dat hoop ik toch help ik toch iemand. Voelt de persoon die dit nu leest zich toch even minder alleen.
Dat gevoel slaat in heel je lichaam toe. Je voelt je helemaal donker vanbinnen en levenloos. Ik heb zelf geen idee hoe je dat gevoel snel weg kan laten gaan want ik heb het echt de hele dag door of zelfs meerdere dagen. Dus als jij een paar ideeên hebt mag je ze altijd zeggen!
Dan ga je weer al aan die pakkende en heftige momenten in je leven, verdrietige muziek opzetten en dan ben je helemaal weg van de buitenwereld. Je wilt gewoon met rust gelaten worden. Wat raar he, wat zoiets met je kan doen. En ook al wil je zo hard dat het weggaat, het gaat niet weg. Het gaat pas weg als je over die drempel gaat, maar soms is dat echt wel moeilijk zonder enige hulp rond je. Of je kan ook geen hulp willen, je wilt niet zwak over komen dus je doet alsof je gelukkig bent terwijl je vanbinnen langzaam breekt in miljoenen stukjes. Wachtend dat iemand het toch opmerkt en jou opraapt. Ik hoop dat ik één van de enige ben die dit gevoel heeft want ik zou niet willen dat veel mensen dit voelen want ik vind het vreselijk. Het gevoel eet je helemaal op, net alsof er op zo'n moment geen happiness mag binnen komen, alsof het gif is, dat het verboden is. Maar aub, als jij ook in zo'n zwak momentje zit praat erover met iemand of schrijf naar me, dat mag ook altijd! Ik wil niet dat mensen met die gevoel blijven zitten en er alleen voor staan, want dat verdien je zeker en vast niet.

Alvast veel sterkte aan de mensen die het nodig hebben, always here for you if you need me.

xxx

I really love this song:
http://www.youtube.com/watch?v=OwK-WAnIWIw